Πρώτος προορισμός μας ο πασίγνωστος Μυστράς. 

Το μακρινό 1249 ο Γουλιέλμος Β’ Βιλλεαρδουίνος,  Φράγκος ιππότης  και κατακτητής, κτίζει στην κορυφή ενός  λόφου στους πρόποδες του όρους Ταΰγετου, 6 μόλις χιλιόμετρα από την Σπάρτη, ένα κάστρο για να μπορεί να επιβλέπει την εύφορη κοιλάδα του Ευρώτα και την ευρύτερη περιοχή. Σύντομα γύρω από το κάστρο αναπτύσσεται μία ολόκληρη πολιτεία που από το 1262 περνά στα χέρια των Βυζαντινών. Η πόλη περιτειχίζεται και αναπτύσσεται γοργά έως ότου να γίνει πρωτεύουσα σχεδόν όλης της Πελοποννήσου, κιβωτός των νεωτεριστικών ιδεών της – υπό ανασύσταση – Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και καταφύγιο και τόπος έκφρασης σημαντικών καλλιτεχνών, λόγιων και φιλοσόφων από την Κωνσταντινούπολη.  

Εκτός από την εκπληκτική θέα προς την Σπάρτη και ολόκληρη την κοιλάδα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ότι πιο όμορφο έχει να αναδείξει ο Βυζαντινός πολιτισμός από τον 13^ο έως και τον 15^ο αιώνα. Περίτεχνες  αρχιτεκτονικά βυζαντινές εκκλησίες και κατοικίες, ιδιαίτερα ευρήματα στο χώρο του μικρού αλλά προσεγμένου Μουσείου και κυρίως τοιχογραφίες σπάνιας αισθητικής πληρότητας και θεολογικού βάθους. 

Από το 1989 ο Μυστράς προστατεύεται από την Unesco και  δεν κατοικείται. Ο μονοί κάτοικοι πλέον είναι οι φιλόξενες μοναχές της Μονής Παντάνασσας που μας υποδέχονται με το παραδοσιακό κέρασμα των μοναστηριών μας: δροσερό νερό και λουκούμι. 

 Ο περίπατός  μας ολοκληρώνεται με την επίσκεψή μας στο Μουσείο Ελιάς και Λαδιού στην Σπάρτη,  με εκθέματα που αφορούν  την ιστορία και την τεχνολογία της ελιάς και της ελαιοπαραγωγής στον ελλαδικό χώρο, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, συνδέοντας την ελιά με την ιδιαίτερη ταυτότητα του τόπου μας αλλά και με την πολιτιστική και  οικονομική ζωή ολόκληρης της Μεσογείου.